Jakiż to symptomatyczny (można by rzec: freudowski) zbieg okoliczności, że z liter słowa „media” można złożyć inne słowo: demia. To przekształcenie słowotwórcze greckiego demos, czyli lud, dodatkowo wyposażonego w przedrostki „epi” i „pan”, stało się od roku najpowszechniej używanym, na całym zresztą świecie, desygnatem opisu stanu naszego zdrowia.
W 2020 roku otrzymałem kilka telefonów z prośbą o pomoc we wskazaniu osób z naszej branży i z mojego pokolenia, w celu zatrudnienia ich w różnych projektach, gdzie stanowiliby zaplecze mentorskie, pomagali w wewnętrznej mediacji i komunikacji, czy uczestniczyli w edukacji młodszych menadżerów.
W systemie brakuje tylko „podatku od podatku” i zapanuje pełna szczęśliwość, a wszyscy będą mieć sprawiedliwie „po równo”.
Nie spodziewałem się, że prościutka piosenka śpiewana przez Doris Day w filmie Alfreda Hitchcocka z roku 1956 może stać się hymnem większości światowych rządów walczących z epidemią wirusa COVID-19.
Dopadła mnie chęć poopowiadania czytelnikom CRN-a historyjek i anegdot, które rodzą się w naszym kraju w czasach nam współczesnej pandemii, czyli epoki wirusa COVID-19.
Wedle mnie określenie agile jest mocno nadużywane w sferze marketingu przedmiotów, organizacji i ludzi, przy czym nie jest de facto czymś, czego nie znalibyśmy wcześniej.
Przez długie lata w polskim kanale sprzedaży IT panował kult wzrostu przychodów za wszelką cenę – w pełnym tego słowa znaczeniu. Skutkowało to wieloma błędnymi decyzjami oraz zachęcało do niemal patologicznych sposobów działania. Jednak w ubiegłym roku pojawiły się pierwsze symptomy, które dają nadzieję na zmianę tego stanu rzeczy.
Nie wiem, jak to się stało, ale od pewnego czasu nie znajdujemy wokół siebie autorytetów, wzorców osobowych do naśladowania, a nawet idole popkultury też jakby skarleli i nie są tym, czym byli dawniej.
Niestety, od pandemii długo jeszcze nie uciekniemy. Od polityki też nie, bo ona dogoni nas wszędzie.
Chyba nie ma wątpliwości, że na dziś cała nasza uwaga koncentruje się na przyszłości. Przyszłości, która nastąpi po czasie zarazy. Przyszłości ukształtowanej przez dwa żywioły: politykę i pandemię.
